رفتاردرمانی در مواجهه با گریه کودک مهم است
برخورد اولیه می تواند زمینه اعتماد کودک با درمانگر را بسازد. بهتر است جلسات اول والدین حضور داشته باشند تا کودک احساس نا امنی نکند. در برخورد اول درمانگر از بغل کردن کودک و جدا کردن کودک از والدین خود داری کند. ابتدا کودک در آغوش مادر با اسباب بازی بازی کند سپس درمانگر خود را وارد بازی کودک کند. درمانگر می تواند روند اشنایی کودک با محیط کلینیک را تا چند جلسه ادامه دهد. اعتماد کودک به درمانگر موجب تنوع تمرین ها و سریعت بیشتر و تاثیرگزاری مداخله می شود. در هنگام گریه درمانگر تلاش کند با صدا سازی و اسباب بازی کودک را ارام .کند شاید سکوت راهی برای آرام کردن کودک باشد کودک را بر روی زمین بگذارید و چند ثانیه او را به حال خود رها خود رها کنیم تا کودک آرام بگیرد بعد با بازی سراغ کودک برویم . درمانگر وظیفه دارد خانواده را از فواید کاردرمانی بدون گریه و خشونت اگاه کند و بازی را جزئی از روند مداخله توانبخشی معرفی کند بازی کردن با کودک وقت تلف کردن نیست بلکه جز جداناشدنی از روند درمان است و کاردرمانی با گریه و خشونت بسیار اثر کمتری دارد . والدین گوش به زنگ باشند والدین باید محیط درمان درمانگر را بررسی کنند . والدین بابداند حضور در جلسه توانبخشی حق آن هاست . از درمانگر خود بخواهید هر مرحله از مداخله خود را برایشان توضیح بدهد اعتراض کنید
به گریه کودک خود معترض باشید . چه زمانی ؟ هنگامی درمانگر به گریه کودک بی توجه است زمانی درمانگر دلیلی قانع کننده برای کودک نداشته باشد درمانگر حق ندارد به کودک توهین و یا تهدید کند درمانگر به هیچ عنوان حق ندارد به فرزند دلبند شما آسیب بزند خشونت در کلام و در رفتار باعث ترس کودک از محیط درمان مبیشود و شما حتی بعد از عوض کردن درمانگر باز مشاهده میکنید کودک اظطراب بسیار زیادی در اتاق درمان دارد . کادرمانی بدون گریه به نگرش درمانگر در قبال درمان کودک شماست کودک ممکن است در طول روند توانبخشی گریه کند ولی رفتار درمانگر بعد از گریه کودک تعیین کننده است
پیام بگذارید