درمان

درمان انگشت ماشه ای بسته به شدت و مدت آن متفاوت است.

داروها

مصرف یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) را در نظر بگیرید. برخی از انواع این داروها را می توان توسط کرم ها یا چسب ها از طریق پوست درست در جایی که مشکل اتفاق می افتد، وارد کرد.

درمان های غیر تهاجمی محافظه کارانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استراحت: از فعالیت هایی که نیاز به  گرفتن مکرر یا استفاده طولانی مدت از ماشین های دستی لرزان دارند تا زمانی که علائم شما بهبود نیابد خودداری کنید. اگر نمی توانید به طور کلی از این فعالیت ها اجتناب کنید، دستکش های بالشتک ممکن است محافظتی را ارائه دهند.

 آتل: استفاده از آتل می تواند به استراحت تاندون کمک کند.

 مداخلات کاردرمانی و فیزیوتراپی: ورزش های ملایم می توانند به حفظ تحرک انگشت شما کمک کنند.همچنین درمان های توانبخشی روند بهبودی را تسریع می کند.

جراحی و روش های دیگر

اگر علائم شما شدید است یا اگر درمان های محافظه کارانه کمکی نکرده است، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است پیشنهاد دهد:

تزریق استروئید :تزریق یک استروئید در نزدیکی یا داخل غلاف تاندون ممکن است التهاب را کاهش دهد و به تاندون اجازه دهد تا دوباره آزادانه سر بخورد. تزریق  اغلب برای بیش از یک سال موثر است. برخی از افراد به بیش از یک تزریق نیاز دارند.

نیدل: پس از بی حس کردن کف دست، یکی از اعضای تیم مراقبت شما یک سوزن محکم را در بافت اطراف تاندون آسیب دیده وارد می کند. حرکت سوزن و انگشت به جدا شدن بافتی که مانع حرکت صاف تاندون می شود کمک می کند. استفاده از راهنمایی اولتراسوند در طول عمل می تواند نتایج را بهبود بخشد.

عمل جراحی: جراح با انجام یک برش کوچک در نزدیکی پایه انگشت آسیب‌دیده، می‌تواند بخش باریک غلاف تاندون را باز کند.