اوتیسم چیست؟
از اوتیسم چه می دانید؟
اوتیسم یک اختلال عصبی _ رشدی است که در سال های ابتدای زندگی نمایان می شود و تا پایان همراه فرد خواهد بود.به طور معمول نشانه های این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می کند و نقص در ارتباطات و تعاملات اجتماعی را به همراه دارد.مغز افراد اوتیستیک در همکاری بین بخش های مختلف ناهماهنگ عمل کرده و همین موضوع عامل بروز علائم متفاوتی در اختلال اوتیسم است.بر خلاف تصور عموم جامعه از اوتیسم،این افراد بیمار نیستند،تنها تعاملات متفاوتی نسبت به سایرین با محیط اطرافشان نشان می دهند.در این مقاله تلاش ما بر این بوده تا به بررسی همه جانبه از اوتیسم بپردازیم و شما را با این تفاوت ها بیشتر آشنا کنیم.
اوتیسم
اوتیسم یک بیماری پیچیده عصبی _ رشدی است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی ،رشد کلامی و مهارت های ارتباطی می شود و به دلیل گستردگی علایم آن را طیف اوتیسم می نامند.” اتیسم”،” آسپرگر”،”اختلال از هم پاشیدگی دوران کودکی”،”اختلال دوران رشد” که به نوع دیگری تشخیص داده نشده است، ۴ اختلالی هستند که در دسته بندی جدید با عنوان اختلال طیف اوتیسم با یکدیگر ادغام شده اند.برخی افراد اوتیستیک ممکن است با کم توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، صرع و تشنج، اختلال بیش فعالی و نقص در توجه، اختلالات شناختی، اختلال در خواب و مشکلات گوارشی همراه باشند.
علل بروز اختلال اوتیسم چیست؟
با وجود تحقیقات گسترده صورت گرفته در رابطه با سبب شناسی اوتیسم،هنوز علت واحدی به عنوان عامل اصلی اختلال اوتیسم بیان نشده است.نتیجه ی این مطالعات تاکید بر منشا زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد.اگر چه که تاکنون ژن خاصی که مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است، اما در بسیاری از موارد ابتلا سابقه ی اوتیسم یا اختلالات مربوط به آن دیده شده است. با بررسی های بیشتر پژوهشگران در مرکز اوتیسم اسپیک و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های آمریکا مشخص گردید که آلاینده های زیست محیطی و اثرات تخریبی که بر محیط زندگی انسان دارند از جمله مهمترین فاکتورهای خطر آفرین هستند.از این رو اکنون عنوان می گردد که در ۶۲ درصد از موارد ترکیبی از علل زیست محیطی و عوامل ژنتیکی می تواند منجر به اوتیسم گردد.
فاکتور های خطر آفرین اوتیسم را بیشتر بشناسیم
• زایمان زودرس: تولد نوزادان قبل از ۲۶ هفتگی همراه با وزن کم در هنگام تولد (تحقیقات انجام شده توسط دکتر کاترینه لیمپروپلوس و همکارانش در دانشکده پزشکی هاروارد حاکی از این است که یک کودک از هر چهار کودک متولد شده در زایمان زودرس مبتلا به اختلال طیف اتیسم است.)
• سن والدین: والدین بالای ۳۵ سال و مادران زیر ۲۰ سال بیشتر در معرض تولد کودکان مبتلا به اوتیسم هستند.
• تاریخچه خانوادگی: در خانواده هایی که یک فرزند اوتیسم دارند،احتمال ابتلا فرزندان بعدی نیز بیشتر است.علاوه براین وجود سابقه اختلال اسکیزوفرنی و اوتیسم در والدین ریسک ابتلا فرزندان را بیشتر می کند.
• شرایط بارداری: فاصله ی کوتاه بین دو بارداری شرایط مناسبی در رحم مادر برای رشد جنین فراهم نمی کند و می تواند به عنوان یک عامل خطر آفرین عنوان گردد. علاوه براین هرچه تغذیه مادر نامناسب و عاری از مواد طبیعی و ارگانیک باشد خطر ابتلا را بیشتر و بیشتر می کند.
• کودکان با شرایط پزشکی خاص: کودکان با سایر اختلالاتی مانند سندروم رت، اسکلروزتوبروز، سندروم ایکس شکننده بیشتر در معرض ابتلا به اوتیسم هستند.
شیوع ابتلا به اوتیسم رو به افزایش است
میزان ابتلا به اختلالات طیف اتیسم در چند دهه ی گذشته در سراسر جهان رو به افزایش بوده است. به طوریکه محققان میزان شیوع را ۱ از هر ۳۳۵ نفر اعلام کرده اند. آخرین پژوهش های انجام شده در سال ۲۰۰۹ میلادی این آمار را ۱ نفر از هر ۹۹ نفر در آمریکا و ۱ از هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش کرده اند. همچنین در آخرین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی در آمریکا شیوع را ۱ در ۵۹ نفر ذکر کرده است.
اختلالات طیف اتیسم در سرتاسر جهان بین تمامی نژاد ها و طبقات مختلف دیده شده است اما در بین پسران ۳ تا ۴ برابر بیش از دخترها شیوع دارد.
علائم و نشانه های اختلال طیف اتیسم
علائم و نشانه های اوتیسم در همان سال های اول قابل تشخیص است به طوریکه نیمی از والدین تا قبل از یک سالگی و حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد آنها تا قبل از دو سالگی به این علائم در کودکشان پی می برند.نشانه های دقیق تر اوتیسم در بین ۲ تا ۳/۵ سالگی قابل تشخیص است.با این وجود محققان به دنبال آن هستند که به تشخیص دقیق تر این اختلال در قبل از ۱۸ ماهگی بپردازند، تا بتوان با استفاده از تکنیک ها و روش های درمانی استاندارد بیشترین استفاده را از دوران رشدی آنها برد و نقایص ایجاد شده را تا حد توان جبران کرد.
علائم و نشانه ها تا قبل از ۲ سالگی
اگرچه که برخی از نشانه های زیر ممکن است در کودکان با فرآیند رشد طبیعی نیز مشترک باشد،اما در کودکان مبتلا به اوتیسم با شدت بیشتری قابل مشاهده است:
• تا ۵ ماهگی در اثر ارتباط با دیگران لبخند نمی زند و هیچ واکنشی که نمایانگر شادی باشد در چهره بروز نمی دهد
• تا ۶ ماهگی ارتباط چشمی برقرار نمی کند
• تا ۸ ماهگی بازی های اجتماعی مثل دالی بازی و قایم موشک را نشان نمی دهد
• تا ۹ ماهگی کودک آوا سازی (غان و غون کردن) ندارد. همچنان ارتباط چشمی خوبی ندارد و لبخند نمی زند
• تا ۱۲ ماهگی هیچگونه علائمی از ارتباط غیر کلامی مانند اشاره کردن به چیزی ندارد .به اسم خود واکنشی نشان نمی دهد و برای آرامش و رفع نیازهایش به دنبال پدر و مادر خود نمی گردد.
• تا ۱۶ ماهگی کودک هیچ کلمه ای نمی گوید.
• تا ۱۸ ماهگی بازی های معمول را نمی کند.
• تا ۲۴ ماهگی هیچ جمله ی معنادار ۲ کلمه ای نمی گوید.
• هرگونه پس روی در مهارت های گفتاری، ارتباطی و اجتماعی بعد از یک تا دو سالگی
والدین گرامی در صورت مشاهده علائم ذکر شده جهت مشاوره و ارزیابی دقیق تر فرزندتان با متخصصین ما در کلینیک توانبخشی قادریان همراه باشید
تلفن تماس: ۰۹۳۳۱۸۵۳۹۱۸_۰۲۶۳۲۷۱۷۳۳۷
علائم و نشانه ها بعد از دو سالگی
• علاقه ی کم به تعاملات و فعالیت های اجتماعی
• در شروع تعاملات اجتماعی مانند صحبت کردن با مشکل روبرو هستند
• تماس چشمی برقرار نمی کنند و یا ارتباط چشمی محدود دارند
• هنگامی که فردی با آنها صحبت می کند همزمان جملات او را به صورت طوطی وار تکرار می کنند
• جملات و کلماتی را که دیگران می گویند را به حافظه سپرده و بعدا بدون آنکه این کلمات کاربرد و جایگاه مناسبی داشته باشند آنها را به شکل طوطی وار تکرار می کنند
• کلام آنها یکنواخت و ثابت است و آهنگ و ملودی معمول دیده نمی شود
• معمولا معنا و مفهومی در کلام آنها دیده نمی شود
• در استفاده درست از ضمایر ناتوان هستند به طور مثال هنگامی که در مورد خودشان حرف می زنند از ضمیر تو استفاده می کنند
• درک درستی از دیدگاه دیگران ندارند(تئوری ذهن)
• مقاومت در مقابل تغییرات، این کودکان علایق خاص و محدودی دارند و در مقابل هر تغییری واکنش نشان می دهند
• اختلال شناختی و هوش پایین. نیمی از کودکان مبتلا به اوتیسم بهره هوشی پایین تری دارند.برخی از آنها ممکن است در یک یا چند زمینه توانایی های قابل توجهی داشته باشند (ریاضی،نقاشی و موسیقی) در حالی که در سایر زمینه ها مشکلات بسیاری دیده می شود.
• علاقه و وابستگی غیر معمول به اشیا
• انجام حرکات تکراری و بی هدف مثل تکان دادن دست ها، راه رفتن روی نوک پنجه پا و ردیف کردن یا چرخاندن اشیا
• خنده و گریه های بی دلیل دارند و بدون علت مشخص مضطرب به نظر می رسند
• دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را بغل کنند
• روش بازی با اسباب بازی هایشان را نمی دانند
• در مقابل خطرات احساس خطر نمی کنند
• از چرخاندن خود و وسایلشان لذت می برند
• اگرچه که از نظر شنوایی سالم هستند اما به صداها واکنش نشان نمی دهند
نشانه های اوتیسم در نوجوانی(پس از ۵ سالگی)
تا اینجا علائم و نشانه های اوتیسم را تا قبل از سن ورود به مدرسه بررسی کردیم. در برخی از موارد اوتیسم با سطح عملکردی بالاتر ممکن است تا قبل از ورود به مدرسه تشخیص داده نشود و همزمان با ورود به مدرسه مشکلات بسیاری در زمینه ی مهارت های ارتباطی و اجتماعی در کودک بروز کند.کودکانی که بیش از ۵ سال سن دارند ممکن است علائم اوتیسم خفیف را به شرح زیر نشان دهند:
• در دوستی با کودکان و بازی کردن مشکل دارند
• از نگاه مستقیم به چشم افراد اجتناب می کنند.(دزدیده نگاه کردن)
• درک صحیحی از احساسات دیگران ندارند. در زمان خوشحالی یا اندوه نزدیکانشان بی تفاوت عمل می کنند
• علایقی خاص و وسواس گونه دارند
• ترجیح می دهند تنهایی بازی کنند
•
از تماس جسمی با دیگران و لمس شدن اجتناب می کنند
• به جای گفتار عامیانه و معمول از کلام خشک و رسمی استفاده می کنند
• وجود حرکات تکراری مانند بال بال زدن و دور خود چرخیدن دارند
طیف اوتیسم را بهتر بشناسیم
اختلال اوتیسم ، آسپرگر، اختلال از هم پاشیدگی دوران کودکی و اختلال دوران رشد فراگیر همگی به عنوان اختلالات طیف اوتیسم شناخته می شوند.
سندروم آسپرگر این افراد نشانه های خفیف تری از اوتیسم را بروز می دهند.بهره هوشی معمول یا بالاتر از حد نرمال داشته و در برقراری ارتباط عمومی با دنیای بیرون مشکل دارند. به انجام وسواس گونه رفتارها و کارهای پشت سر هم تمایل نشان می دهند.
اختلال اوتیسم(سندروم اوتیسم کلاسیک) افراد مبتلا معمولا دارای تاخیر های زبانی قابل توجه، مشکلات ارتباطی و اجتماعی و علایق و رفتار های تکراری و غیر معمول هستند
اختلال از هم پاشیدگی دوران کودکی CDD در این کودکان دوران رشد تا سن ۲ سالگی به طور طبیعی طی می شود اما ناگهان مهارت های ارتباطی و تماس چشمی متوقف
می شود و اغلب توانایی های اجتماعی را به طور کامل از دست می دهند. این نوع از اختلال می تواند با تشنج در کودک همراه باشد
اختلال رشد فراگیر این نوع خفیف تر از اوتیسم می تواند باعث تاخیرهای اجتماعی و رشدی در فرد شود. دیگر ویژگی های این اختلال ناهنجاری در قوای جسمی،روحی و کلامی است
تست ها و روش های تشخیصی
بر اساس اطلاعات منتشر شده در CDC ( ارائه کننده معتبرترین اطلاعات در زمینه اوتیسم) هنوز هیچ روش آزمایشی نظیر آزمایش خون، تصویر برداری پزشکی و… برای تشخیص این اختلال وجود ندارد.با این حال محققان در سال ۲۰۱۸ آزمایش خونی را مطرح نمودند که با دقت ۹۲ درصد اوتیسم را مورد تشخیص قرار می دهد.علاوه بر این مطالعاتی در زمینه ی شناسایی زودهنگام اوتیسم با تصویر برداری سه بعدی پیشرفته چهره در دانشگاه میسوری توسط محققین انجام گرفته اما هیچ کدام ازین روش ها نمی تواند به طور دقیق به تشخیص اختلالات طیف اتیسم بپردازد. در حال حاضر متخصصان به مشاهده ی رفتار و سیر پیشرفت کودک بر اساس مایلستون های استاندارد می پردازند.
غربالگری فرآیند رشد و ارزیابی جامع تشخیص اوتیسم
در غربالگری فرایند رشد مهارت های کلام ،رفتار و حرکات کودک مورد سنجش قرار می گیرد.در صورتی که کودکی در این غربالگری نشانه ها و علائم ابتدایی اوتیسم را بروز دهد برای ارزیابی جامع تشخیص اوتیسم ارجاع خواهد شد. ارزیابی جامع تشخیص اوتیسم شامل بررسی دقیق کودک و مصاحبه با والدین است و می تواند شامل ارزیابی حسی،شنوایی،بینایی و حتی آزمایشات ژنتیک باشد. در این مرحله از تست های استاندارد تشخیصی شامل ADI-R و ADOS-G و گارس استفاده می شود
آیا می توان اوتیسم را درمان کرد؟
از انجایی که اختلال طیف اوتیسم با علائم و نشانه های بسیار متفاوتی همراه است نمی توان درمان واحدی را برای آن بیان کرد. اما آنچه که حائز اهمیت است تشخیص زودهنگام و دریافت درمان های توانبخشی به منظور جبران محدودیت ها و استفاده از زمان طلایی رشد کودک اوتیستیک است.در ادامه به معرفی تاثیر گذار ترین درمان های کودکان مبتلا به اوتیسم می پردازیم
کاردرمانی کاردرمانی به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های جسمی، شناختی، ارتباطی و رفتاری اش را ارتقاء بخشد و به استقلال بیشتر در مهارت های روزمره زندگی دست یابد.برای اطلاعات بیشتر مقاله
کاردرمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم در بخش مقالات سایت پیشنهاد می گردد
گفتاردرمانی گفتاردرمانگر به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا ارتباط کلامی، غیر کلامی و ارتباطات اجتماعی اش را بهبود بخشد.علاوه بر این معمولا این کودکان نیازمند مداخلات دهانی هستند و گفتاردرمانگر می تواند کودک را در بهبود مهارت های خوردن،بلعیدن و.. همراهی کند
رفتاردرمانی رفتار درمانی با استفاده از رویکرد های مختلفی مانند روش درمان پاسخ محور Pivotal Response Training، درمان رفتار کلامی، مدل دنور در کودکان اختلال اوتیسم انجام شده و به عملکرد بهتر و رشد مهارت های ارتباطی آن ها می پردازد.
بازی درمانی کودکان اوتیستیک در تعاملات اجتماعی،بیان و کنترل احساسات با مشکل مواجه اند و بازی درمانی به آنها کمک می کند در موقعیت های متفاوت احساسات خود را به شیوه صحیحی بروز دهند و ارتباط بهتری با دنیای پیرامون خود برقرار کنند.
دارودرمانی اغلب داروهایی که در درمان کودکان اوتیسم استفاده می شود برای مقابله با یک رفتار خاص ازجمله کاهش رفتار تحریک پذیر و پرخاشگری است .
رژیم غذایی در رابطه با رژیم غذایی افراد اوتیسم نظریات مختلفی مطرح شده است (رژیم حذف گلوتن،حذف مواد افزودنی و حذف مخمر ها) اما هنوز محققان در حال تحقیق بر اثبات تاثیر گذاری این فرضیات به عنوان روش های درمانی هستند.
2 نظر
ot.usm.esf
10 آذر, 1399salam rooz bekheyr .maghale besyar kamel , daghigh bod.lotfan mataleb marbot b autism ra bishtar konid
hiresh
10 آذر, 1399سلام وقت شما بخیر.متشکر .حتما مقالات بعدی سایت را دنبال بفرمایید.